გასულ კვირას, მოსკოვის «ლუჟნიკებში» გამართულმა ჩემპიონთა ლიგის ფინალმა არა მარტო სხვა სპორტული ბატალიები, თვით პოლიტიკური მოვლენებიც კი გადაფარა. ამ პრესტიჟულ გათამაშებას წელს კონკურენციას მხოლოდ სულ მალე ჩასატარებელი ევროპის ჩემპიონატი თუ გაუწევს. სხვა მხრივ, ჩემპიონთა ლიგას ევროპულ ტურნირებში წინააღმდგომი არ ჰყავს. მართალია, ამ გათამაშების კომერციულმა მხარემ უზარმაზარი მასშტაბებით ლამის უკანა პლანზე გადასწია საფეხბურთო სანახაობა, მაგრამ რაც უნდა დიდი ფული ჩაყარონ, მოთამაშის ტალანტს და მინდორზე გამოსავლენ ოსტატობას ვერავინ იყიდის. ამიტომაც არის, რომ იქ, სადაც კრიშტიანუ რონალდუ და ფრენკ ლამპარდი ბურთს აგორებენ, ჭეშმარიტი სპექტაკლი იდგმება საფეხბურთო ვირტუოზობითა და გასართობი შოუს სიუჟეტებით.

შოუ «ლუჟნიკებში» დიდად არაფრით გამოირჩეოდა, მაგრამ «მანჩესტერი»-»ჩელსის» დაპირისპირებამ იმდენად დრამატულ ბრძოლაში ჩაიარა, რომ შოუ მაშინღა გაახსენდათ, როდესაც არბიტრმა ფინალის ტრიუმფატორი გამოავლინა. დრამატული იყო, აბა რა: რონალდუს გოლი და მერე გაფუჭებული 11-მეტრიანი; დროგბას ჩხუბი და გაძევება; სერ ალექსის ბავშვივით ხტუნვა; დაძაბულობისგან აცმუკებული აბრამოვიჩი და ტერის ცრემლები!..

«ჩელსის» კაპიტანმა მთელი მატჩი ჩვეული ოსტატობით ჩაატარა. ერთ მომენტში ცარიელ კარში გიგზის დარტყმულს ისეთი თავური შეაგება, მეკარეს გაუჭირდებოდა იმ ბურთის ხელით მოგერიება. პენალტების სერიაში კი ბედისწერამ და რუსების ბედოვლათობამ შეუდრეკელი ჯონიც აატირა. მოგეხსენებათ, «ლუჟნიკების» მინდორს მანამდე ხელოვნური საფარი ჰქონდა და ლიგის ფინალისთვის სულ ნაჭერ-ნაჭერ ჩააწყვეს ბუნებრივი ბალახის კორდები ხელოვნურის ნაცვლად. მერე ვიღაცას მილიმეტრები სანტიმეტრებში აერია და ახალი გაზონი ვერ «მოჯდა» ისე, როგორც ინსტრუქცია მოითხოვდა. ამას მოსკოვურმა ცამ კოკისპირული წვიმაც შემატა და მინდორი კინაღამ «კატოკად» აქცია - ფეხბურთელებს ფეხი უსრიალდებოდათ და მძიმე გრუნტზე კუნთებსაც ერთიმეორის მიყოლებით იჭიმავდნენ. ჯონ ტერიმ მოსკოვური ხაფანგი საკუთარ თავზე გამოსცადა. პენალტის დასარტყმელად ბურთთან მიახლოებისას «ჩელსის» კაპიტანს საყრდენი ფეხი დაუსრიალდა და მოქნეულ მარჯვენას ის სიზუსტე და ძალა ვეღარ «მიატანინა». ხდება ხოლმე, ვის არ გაუფუჭებია პენალტი, თვით დიდ ათიანებს - მარადონას, პლატინის და ზიკოს… ტერიც დიდი ფეხბურთელია და როგორც ნაღდ პროფესიონალს შეჰფერის, ისე განიცადა წარუმატებლობა - ცრემლი ვერა და ვერ დაიოკა კაცმა!

ტერის ცრემლებამდე კი საოცრად დაძაბული მატჩი იყო. «ჩელსის» მთავარი საზრუნავი, რა თქმა უნდა, «მოუთვინიერებელი» პორტუგალიელის - რონალდუს განეიტრალება იყო და აბრაამ გრანტმა ორიგინალური გადაწყვეტილება მიიღო: დაცვის მარჯვენა ფლანგი, იქ, სადაც ფერგიუსონის მთავარ დამრტყმელ ძალას უნდა ენავარდა, მაიკლ ესიენს ჩააბარა. ბრწყინვალე ფორმაში მყოფმა რონალდუმ ერთი-ორჯერ ისეთი «ათოხლა» მუგუზალივით შავ ლონდონელს, თქვენი მოწონებული! ეს თურმე მხოლოდ უვერტიურა იყო და მანჩესტერული «ორკესტრის ჟღერადობა» მალე ტრიბუნებმაც აიტაცეს: რონალდუ, დიახ, სწორედ ის რონალდუ, რომლის ფეხზე ლამის ხუნდების დადებას აპირებდნენ ლონდონელები, თავის მეურვე ესიენს თავზე «გადაახტა» და ისეთი ბურთი ჩაუჭედა პეტერ ჩეხს მარჯვენა კუთხეში, რომ მსოფლიოს ერთ-ერთმა საუკეთესო მეკარემ გატოკებაც ვერ მოახერხა(!).

ამის მერეც «წითლები» დომინირებდნენ მინდორზე. «ჩელსი» ასეთ რამეებს ძნელად ეგუება და გრანტის ვირგლა «შავებმა» ხისტი თამაშით ოდნავ გაანელეს მეტოქე. ოდნავ? - მსუბუქად ნათქვამია, მაშინ, როცა პოლ სქოულზის გატეხილ ცხვირს და ნანის თავზე დადებულ ნაკერებს ნახავდა კაცი, მაგრამ ლიგის ფინალში «გედების ტბის» საცეკვაოდ არავინ გასულა მინდორზე და სამედიცინო დახმარების შემდეგ ფეხბურთელები ისევ ჯიუტად იწევდნენ მწვანე «კორიდაზე»…

ვერ გეტყვით, რა მესიჯი გაუგზავნა როლანდ აბრამოვიჩმა თავისი მილიარდებით ნალოლიავებ ბიჭებს, მაგრამ «ჩელსი» რომ მეორე ტაიმშიც და დამატებით დროშიც მინდორს «გუთანივით ხნავდა», ყველამ დაინახა. ამ დროისთვის ანგარიში უკვე თანაბარი იყო და გრანტს და კომპანიას დაჭრილი ირმების გუნდივით სწყუროდათ კიდევ ერთი გოლი. საამისოდ კი მათ ნამდვილად არაფერი დაუშურებიათ: ხელსაყრელი მომენტებიც ჰქონდათ, «შტანგებიც გაღუნეს», თავებიც გადადეს, მაგრამ ვერ იქნა და «მანჩესტერის» დაცვას ვერაფერი დააკლეს. სერ ალექს ფერგიუსონმა კევის ღეჭვას და ყვრიმალების თრთოლვას უმატა, მაგრამ იმ დღეს იღბალი აშკარად მის მხარეს იყო…

დამატებითი დრო პრელუდია იყო პენალტების სერიაში უფრო დიდი ნერვების წყვეტის წინ. პირველი დროგბა ჩაიჭრა, რომელიც ტევესის გაუთავებელ ჭიჭყინს აჰყვა და მის გამოსაქომაგებლად წამოყინჩულ ნემანია ვიდიჩს ოხროხინე მღვდელივით გაულაწუნა. მსაჯმა მაშინვე წითელი აუნთო, მაგრამ საოცარი ის იყო, რომ დროგბა არაფრით გადიოდა მოედნიდან და ბუღასავით ხან ერთ წითელფორმიანზე იწევდა, ხან მეორეზე…

და ბოლოს, პენალტების სერია! არის კატეგორია ხალხისა, რომელსაც «ჭკუა ეკეტება» ასეთ სანახაობაზე. მე იმ გულშემატკივართა რიცხვს მივეკუთვნები, რომლებიც ერთგვარი სევდიანი განცდით აღიქვამენ საპენალტო დრამას, სადაც შეიძლება მთელი მატჩის გმირი რამდენიმე წამში ანტიგმირად იქცეს. მოსკოვური ფინალიც ამის ნათელი დადასტურება იყო: პენალტები ვის გაუცუდდათ? - რონალდუს და ტერის - ამ მატჩის გმირებს!

თუმცა, ამ უსიამოვნო მომენტებს მათი თამაშით მოგვრილი სიამოვნება ოდნავაც არ გაუნელებიათ…

ისე, რონალდუმაც წაუტირა, მაგრამ მალე გადაუყარა სევდის ღრუბელი თასის მოგებით მოგვრილმა სიხარულმა. ტერის კი აბრამ გრანტი დასდევდა და მალიმალ გულში იკრავდა დასაწყნარებლად. იმდენად სენტიმენტალურად «გადააწყო» ტრიბუნები «ჩელსის» კაპიტანმა, რომ მგონი თვით მოსკოვმაც დაიჯერა ცრემლების!..

«მანჩესტერის» სიხარულის აღწერაც ერთ რამედ ღირს, თუმცა მხოლოდ სერ ალექს ფერგიუსონით შემოვიფარგლებით. ცოტა არ იყოს, რაინდის წოდებისთვის შეუფერებლად კი იხტუნა თავის შეგირდებთან ერთად, მაგრამ ნამდვილად ღირსი იყო ასეთი სიხარულისთვის. ეს სეზონი «მანჩესტერმა» შთამბეჭდავად ჩაატარა და შეიძლება ითქვას, ლიგის ფინალს პიკში მყოფმა მიაღწია…

და ბოლოს ყველაზე «უიღბლო»(?!) კაცზეც ვთქვათ - ჩუკოტკის გებერნატორზე თუ «ჩელსის» პრეზიდენტზე! რა ხანია მიიწევს თავისი განუსაზღვრელი ფინანსური შესაძლებლობებით რომან აბრამოვიჩი ჩემპიონთა ლიგის ტრიუმფისკენ, მაგრამ სანუკვარ თასთან ვერ იქნა და ვერ გააბა «რომანი». ხან რა დააკლდა ამ ოცნების აღსასრულებლად და ხან რა. ალბათ დიდი ოცნებების ახდენას მხოლოდ დიდი ფინანსები არ შველის, აქ კიდევ არის «რაღაც ისეთი», იმ ფინანსებს ბუცის წვერზე რომ ჩამოიხევს პროტესტის ნიშნად! მერე ამ ბუცებით მწვანე მინდვრებზე (და არა მწვანე ქაღალდებზე!) საფეხბურთო შედევრები იწერება.

ესიენებით, დროგბებით და მაკელელებით დიდი ისტორია ვერ შეიქმნება, რადგან რა კოლოსალური ხელფასებიც გინდა გაუხადო, ისინი თავიანთ თავს ვერ გადაახტებიან და რაიმე ზღაპრულს ვერ მოიგონებენ. საფეხბურთო ზღაპარი მესის, რაულის, ტორესის, ჯერარდის, რონალდუს და კაკას ბუცის წვერებით იწერება. ყველას და ყველაფრის ყიდვა კი თვით აბრამოვიჩსაც არ ძალუძს…

ეს ჩუკოტკა კი არ არის, ეს ჩემპიონთა ლიგაა, დრამატული სანახაობა, სადაც გულწრფელი ცრემლები იღვრება, თანაც ისეთი, რომლისაც თვით მოსკოვსაც სჯერა!..

წყარო:eurosport.ge